02 Απρ “Κόκκινη κλωστή δεμένη?”
? Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη,
δώσε κλώτσο να γυρίσει παραμύθι ν? αρχινίσει,
και την καλή μας συντροφιά, να την καλησπερίσει.
Αρχή του παραμυθιού?. καλησπέρα σας!?
“ Το φως των βιβλίων”
Τα δυο αδέλφια συνήθιζαν να παίζουν με μια υδρόγειο σφαίρα. Καθώς τη στριφογύριζαν και τη στριφογύριζαν, με κλειστά μάτια, σημάδευαν με το δάχτυλό τους ένα σημείο. Κι αν τύχαινε το σημείο εκείνο να είναι το Πεκίνο ή η Μαδαγασκάρη ή το Μεξικό, τότε έψαχναν στις βιβλιοθήκες να βρουν βιβλία με ιστορίες για τον τόπο που διάλεξαν.
Αγαπούσαν το διάβασμα. Το χαίρονταν. Το φως στο παραθύρι τους ήταν αναμμένο ως αργά το βράδυ.
Με το “φως” των βιβλίων βρέθηκαν να περπατούν στο σινικό τείχος στην Κίνα, ν΄ακούν το τραγούδι του Ωκεανού παρέα με τους Βίκινγκς, να ζουν δίπλα στις πυραμίδες της αρχαίας Αιγύπτου, να γλιστρούν με το έλκηθρο στις παγωμένες λίμνες συντροφιά με τους Εσκιμώους, να παίρνουν μέρος στους αγώνες της αρχαίας Ολυμπίας και να στεφανώνονται ΄μ’ ένα κλωνάρι αγριελιάς.
Όταν τα έπαιρνε ο ύπνος, τα παραμύθια, οι ιστορίες, οι θρύλοι, οι τόποι, οι συγγραφείς, οι ήρωες μπερδεύονταν στα όνειρά τους, καθώς έρχονταν να τους νανουρίσουν απαλά: Ο Αίσωπος διηγιόταν τους μύθους του στη Σεχραζάτ από το πιο ψηλό σημείο του πύργου του Άιφελ, ο Χριστόφορος Κολόμβος άκουγε τον Τομ Σώγερ να του λέει τις σκανταλιές του σ’ ένα ποταμόπλοιο του Μισισιπή, η Αλίκη ταξίδευε στη χώρα των θαυμάτων μέσα σ’ ένα έλκηθρο συντροφιά με τη Μαίρη Πόπινς και ο Άντερσεν έλεγε τα δικά του παραμύθια στην αράχνη Ανάνσε, έξω από μια πυραμίδα.
Το παιχνίδι με την υδρόγειο σφαίρα σε συνδυασμό με τα βιβλία διασκέδαζε αφάνταστα τα δυο αδέλφια, γιατί δεν τελείωνε ποτέ! Είχανε βρει έναν τρόπο να γίνουν θαλασσοπόροι κι εξερευνητές μέσα από τις σελίδες τους. Με το “φως” τους κατακτούσαν τον Πλανήτη, ζούσαν διάφορους πολιτισμούς, διάφορες εποχές, θαύμαζαν την ποικιλία τους. Με λίγα λόγια συναντούσαν τη ζωή στον μεγάλο κόσμο, έξω από τη μικρή τους καμαρούλα. Πετούσαν παντού, ταξίδευαν παντού και ονειρεύονταν.
Και βέβαια ξεχνούσαν να κλείσουν το φως!
– Παιδιά, πότε επιτέλους θα κοιμηθείτε; τους φώναζαν οι γονείς τους. Είναι αργά. Σβήστε το φως!
– Δεν μπορούμε, τους απαντούσαν γελώντας. Το “φως” των βιβλίων δεν σβήνει ποτέ.
Μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου το 2004, το οποίο είχε γράψει η συγγραφέας Αγγελική Βαρελά και την αφίσα είχε φιλοτεχνήσει ο Νικόλας Ανδρικόπουλος
Εκείνη τη χρονιά η επιμέλεια του υλικού για τον εορτασμό, είχε ανατεθεί στην Ελλάδα και στον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου.
Στις 2 Απριλίου, ημέρα γενεθλίων του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου με σκοπό να τονώσει την αγάπη για το διάβασμα και να στρέψει την προσοχή στα παιδικά βιβλία.
Κάθε χρόνο ένα διαφορετικό εθνικό τμήμα της ΙΒΒΥ έχει την ευκαιρία να γίνει χορηγός της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου. Επιλέγει ένα θέμα και καλεί ένα γνωστό συγγραφέα να γράψει ένα μήνυμα για όλα τα παιδιά του κόσμου και ένα γνωστό εικονογράφο να φιλοτεχνήσει μια αφίσα.
Φέτος, την επιμέλεια του υλικού του εορτασμού είχε το εθνικό τμήμα των ΗΠΑ. Το μήνυμα έγραψε η ποιήτρια Pat Mora, ενώ την αφίσα φιλοτέχνησε ο Ashley Bryan. Την απόδοση του μηνύματος στα ελληνικά έκανε η συγγραφέας Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου.
TO MΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΒΙΒΛΙΩΝ
ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΟΤΗΤΑ (ΙΒΒΥ) ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ
ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ 2013
” Βιβλιοχαρά σ’ όλη τη γη”
Διαβάζουμε, εγώ κι εσύ.
Τα γράμματα γίνονται λέξεις
κι οι λέξεις έπειτα, όλες μαζί,
γίνονται βιβλία να διαλέξεις.
Άκου πώς ψιθυρίζουν!
Ποτάμια στις σελίδες κελαρύζουν,
αρκούδες τραγουδούν,
όταν το φεγγάρι αντικρίζουν.
Μπαίνουμε σε κάστρα φοβερά.
Δέντρα σκαρφαλώνουν ως τα σύννεφα.
Γενναία κορίτσια πετούν θαρρετά,
αγόρια ψαρεύουν άστρα λαμπερά.
Εσύ κι εγώ διαβάζουμε μαζί,
«βιβλιοχαρά» σ? όλη τη γη.